ตะไคร่น้ำสุดขอบฟ้า
จะมีครั้งไหนที่คน
บนผืนบนแผ่นดิน
โหดร้ายหัวใจทมิฬ
แผ่นดินถูกพังยับเยิน
ขุนเขาสูง สูงเสียดฟ้าเพียงใด
ฟากฟ้ากว้างใหญ่ถึงไหน
ถนนทอดยาวออกไป
ตะไคร้น้ำไม่มี
ข้ามเขาโพ้นฟ้ามาไกล
ทางไกลนับร้อยนับพัน
ได้พบโลกอันแปรผัน
โอ้วันคืนอันมืดมน
เสาะหา หากันสุดแรง
แห้งแล้งทุกแห่งหน
รุ่มร้อนไปทุกผู้คน
เมฆฝนไม่มี
เศษฝุ่นเคว้งคว้างกลางทาง
เลือนลางร้อนแล้งในใจ
หยดน้ำจะหาที่ใด
ผู้คนทำลายเหลวแหลก
เวียนวนค้นหาต่อไป
เวียนว่ายคืนวันวกวน
ไม่มีต้นไม้ซักต้น
ไม่พบแม้ตะไคร้น้ำ
เวียนวนค้นหาต่อไป
เวียนว่ายคืนวันวกวน
ไม่มีต้นไม้ซักต้น
ไม่พบแม้ตะไคร้น้ำ
ขุนเขาสูงสูงเสียดฟ้าเพียงใด
ฟากฟ้ากว้างใหญ่ถึงไหน
ทิ้งไว้อย่างนี้ต่อไป
ไม่เหลือแม้ชีวิตหนึ่ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น