เรื่องตลก
อยากจะฟังฉันบ้างไหม เรื่องเหลวเรื่องไหล
ใครได้ฟังก็คงหัวเราะร่า
อย่าไปเอาเป็นเรื่องราวว่า มีอะไรข้างใน
แค่เพียงฟังให้เพลินก็พอ
เรื่องราวมันเกือบล้านปีเมื่อคราวที่มนุษย์เรา
ไม่เคยเจอเจอะไฟไม่เคยเห็น
ตกใจไฟทำให้หายเย็น แปลกใจไฟมีแสงเป็น
สว่างดั่งเช่นกลางวันแท้ ๆ
คนเอ๋ยคนก็เริ่มเห่อไฟ ไฟ
ค้นและหาเอ้าหา หากันใหญ่
หาจนพบจนรู้จนเห็นว่าไฟ ใช้เชื้อเพลิงด้วยไม้
ไม้เอ๋ยไม้ก็เริ่มหมดไปกับไฟ
เพราะมนุษย์มาใช้ไฟเผาทำร้ายกันเสียยกใหญ่
แค่นี้ไหงหัวเราะกันทำไมเล่าไม่เข้าใจเลย
เรื่องราวไม่ถึงร้อยปีเมื่อคราวที่มนุษย์เรา
ไม่เคยเจอนิวเคลียร์ไม่เคยเห็น
ตกใจมันทำให้หายเย็น แปลกใจมันมีแสงเป็น
สว่างดั่งเช่นกลางวันแท้ ๆ
คนเอ๋ยคนก็เริ่มเห่อนิวเคลียร์
ค้นและหาเอ้าหา หากันใหญ่
หาจนพบจนรู้จนเห็นว่านิวเคลียร์ใช้ทำลายล้าง
โลกเอ๋ยโลกก็เต็มไปด้วยนิวเคลียร์
แม้จะน้อยแต่พร้อมจะเผาโลกนี้ให้หายได้หลายสิบครั้งสบาย
แค่นี้ไหงหัวเราะกันทำไมเล่าไม่เข้าใจเลย
ยังมีมีต้นไม้โต ใหญ่จนคนต้องร้องโอ้โฮ
ใหญ่จนโดนโค่นลงเข้าโรงไม้
ทอนมันจนเล็กไปตัดทำเป็นไม้ขีดไฟ ต้นหนึ่งตัดเป็นจำนวนล้าน
เพียงต้นเดียวทำไม้ขีดไฟเป็นล้าน
ไม้ขีดนั้นเพียงก้านเดียวเผาต้นไม้ให้หายทั้งป่า
เรื่องนี้ไหงหัวเราะกันทำไมเล่าไม่เข้าใจเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น